Słownik
Olej (malarstwo olejne)
To technika posługująca się farbami olejnymi. Polega na pokrywaniu naprężonego i zagruntowanego płótna, gładkiej deski lub innej powierzchni (podobrazia, czyli podłoża malarskiego w malarstwie sztalugowym) farbami, składającymi się z oleju lnianego (lub rzadziej innych roślinnych olejów schnących, np. konopnych, makowych) i odpowiednich pigmentów. Sporadycznie stosowany był też wosk, który pełnił funkcję stabilizatora spowalniającego oddzielanie się oleju lnianego od pigmentów. Malarstwo olejne jest bardzo kosztowną techniką malarską, ale daje bardzo dużą swobodę w doborze i mieszaniu barw, uzyskiwania efektu matu lub połysku, efektów półprzezroczystości i przenikania barw oraz tworzeniu złożonych faktur oraz impastów (nakładanie farby grubą, wypukłą warstwą przy pomocy pędzla lub szpachli).
Obrazy olejne cechuje duża trwałość, a tego typu farbami artyści często eksperymentują. Najczęściej wykorzystywane są dwie podstawowe techniki malarstwa olejnego: tzw. klasyczna i alla prima. Technika klasyczna (inaczej zwana: warstwową lub laserunkową) rozwijana była od XV/XVI wieku jako następstwo technik temperowych. Obrazy malowane tą techniką mają wyjątkowo wyrafinowaną kolorystykę i niezwykłą głębię kolorów, jednak współcześnie (ze względu na pracochłonność i wysokie ceny materiałów) jest dosyć rzadko wykorzystywana: głównie do tworzenia kopii i pastiszy dawnego malarstwa lub przez niektórych współczesnych twórców chcących nawiązać programowo do warsztatu dawnych mistrzów. Technika alla prima (od pierwszego razu) rozwijała się od XVIII wieku i polega na realizacji zamysłu twórczego przez położenie jednej, nieraz bardzo grubej i wypukłej, modelowanej ruchem twardego pędzla lub szpachli warstwy kryjących farb olejnych (zwanej wtedy impasto), mieszanych czasem bezpośrednio na obrazie.
Komentarze